NATURA-2000
Het komt er op neer dat de lidstaten de te beschermen habitattypes en soorten in een gunstige regionale staat van instandhouding moeten brengen. Wat de gunstige staat van instandhouding per habitattype en soort precies is en welke ’instandhoudingsdoelstellingen (IHD)’ (kortweg 'natuurdoelen' genoemd) Vlaanderen bijgevolg moet nastreven, werd na grondig wetenschappelijk onderzoek en uitgebreid maatschappelijk overleg vastgesteld. Naast gewestelijke instandhoudingsdoelstellingen (G-IHD) werd per habitat- en vogelrichtlijngebied gekeken naar specifieke instandhoudingsdoelstellingen (S-IHD) die er gerealiseerd moeten worden.
Wat de reglementaire bepalingen betreft, onthouden we dat binnen de SBZ’s voor wijzigingen aan KLE's en vegetaties een omgevingsvergunning voor vegetatiewijzigingen (de vroegere natuurvergunning) moet worden aangevraagd. Deze vergunning wordt besproken op de pagina over het wijzigen van vegetaties en KLE's. Bovendien moet iedere betekenisvolle aantasting van de natuur in SBZ vermeden worden. Dit wordt nagegaan via de 'habitattoets'.
Deze is tweeledig: enerzijds is het aan de initiatiefnemer van een vergunningsplichtige activiteit om een passende beoordeling op te maken. Aan de hand hiervan kan de vergunningverlenende overheid er op toe zien dat er door de geplande activiteit geen betekenisvolle aantasting van de natuurlijke kenmerken van een SBZ plaatsvindt door de vergunning te weigeren of aan voorwaarden te onderwerpen. Een passende beoordeling is een schriftelijk verslag met argumentering over het al dan niet voorkomen van effecten van een bepaalde activiteit op de kenmerken van een SBZ. Een aantasting is betekenisvol als ze de realisatie van de natuurdoelen van een SBZ in het gedrang brengt. De natuurlijke kenmerken van een SBZ zijn de natuurlijke habitattypes en/of soorten waarvoor de SBZ werd aangewezen, het leefgebied van die soorten en de eventueel in het gebied aanwezige soorten van bijlage III van het Natuurdecreet, ook al werden die gebieden voor die soorten niet aangewezen. |
Wat is Natura 2000?
Natura 2000 staat voor een Europees netwerk van natuurlijke en halfnatuurlijke gebieden, die belangrijk zijn als leefgebied voor verschillende dier- en plantensoorten. Deze gebieden worden ook ‘Speciale Beschermingszones (SBZ’s)’ genoemd.
Het Natura 2000-netwerk vormt de ruggengraat van het Europese natuurbeleid. Het doel ervan is de diversiteit van natuurlijke milieus te beschermen en de kwaliteit ervan te verbeteren. Specialisten noemen dit ‘in een gunstige staat van instandhouding behouden of herstellen’. Hierbij wordt niet enkel rekening gehouden met de natuurfunctie, maar ook met economische, sociale en regionale vereisten in de context van duurzame ontwikkeling. Wat verstaat men onder duurzame ontwikkeling
Duurzame ontwikkeling is een ontwikkelingswijze die voorziet in de behoeften van de huidige generatie zonder daarmee voor de toekomstige generaties de mogelijkheden in gevaar te brengen om ook in hun behoeften te voorzien. Het gaat dus om een demarche die ernaar streeft de continuïteit van de economische en sociale ontwikkeling in de tijd voort te zetten, met eerbied voor het leefmilieu en zonder de natuurlijke hulpbronnen die nodig zijn voor de menselijke activiteiten in gevaar te brengen.
EU richtlijnen
Het netwerk bestaat uit gebieden die door alle lidstaten werden voorgesteld. Twee Europese richtlijnen vormen samen de wettelijke basis van het Natura 2000-project:
|
